غمکده ی مهتاب...پاتوق دلشکسته ها

خیلی وقته که دلم لک زده برا نوشتن واسه تو !

واسه روزایی که نامه ام رو آروم می خوندی , بعد یه لبخند کوچیک ,

زیر چشمی نگام می کردی و می گفتی : توهم شاعری ها !

بعد با نامه یه کوچولو می زدی تو صورتم و می گفتی : من دوستت دارم !!!

آخ اون من های اول دوستت دارم هات چقدر قشنگ بود !

یادته وقتی می گفتی من دوستت دارم من خجالت می کشیدم و می گفتم من هم همینطور !

بعدش تو می خندیدی !

شب و روز و همه لحظه هام ,تو بودی و تو هستی ! وقتی اون روزا فکر می کردم ,

که یکی هست که شبا قبل از خواب , یه لحظه , فقط یه لحظه کوتاه ,

به من فکر می کنه و احساس می کنه دوسم داره , کلی ذوق می کردم !

الان دیگه باور کردم که کسی که یه روزایی دوسم داشت ,

الان دیگه بودن و نبودنم واسه اش هیچ فرقی نمی کنه ...

الان دیگه باور کردم کسی که اگه یه روز صدام رو نمی شنید نگران می شد ,

الان هفته ها و ماه ها هم بگذره , حتی بهم فکر هم نمی کنه !

کاش ... بی خیال !!!